DWUOSIOWY WAGON-CHŁODNIA typu 202Lc

            Dziś jakby nieco zapomniane, ale po II wojnie światowej, zapotrzebowanie na wagony-chłodnie dla PKP wzrastało z każdym rokiem. Dlatego już w latach 1957-59 Zakłady Naprawcze Taboru Kolejowego (ZNTK) w Ostrowie Wielkopolskim wykonały serię wagonów-chłodni typu 4L. Następnie, na początku lat'60 ubiegłego wieku zakłady te zbudowały 2-osiowy wagon-chłodnię typu 202L/1A z wymuszonym obiegiem termicznym. Urządzeniem chłodniczym w tym wagonie były 2 agregaty sprężarkowe o napędzie elektrycznym. W czasie postoju pociągu energia elektryczna do napędu sprężarek była czerpana z akumulatorów. Niestety, to źródło energii okazało się niewystarczające i stało się ono jedna z przyczyn zrezygnowania z produkcji seryjnej tego typu wagonu. Wobec czego, powrócono do koncepcji budowy wagonów-chłodni, w których do obniżenia lub utrzymania temperatury w ładowni jest stosowany naturalny lód wodny, lub tzw. lód suchy.

            Konstrukcja wymienionego w tytule wagonu, została opracowana przez Centralne Biuro Konstrukcyjne PKP w Poznaniu, natomiast jego produkcją w latach 1966-72 zajmowały się wspomniane już wyżej ZNTK w Ostrowie Wlkp. Dwuosiowy wagon-chłodnia typu 202Lc przeznaczony był do przewozu artykułów spożywczych, łatwo psujących się. Spełniał standardy wg dokumentacji UIC-ORE typ 2, uniwersalny o izolacji wzmocnionej, chłodzony zarówno lodem wodnym, jak i suchym oraz z wymuszonym obiegiem powietrza za pomocą 4 wentylatorów typu Flattnera. Wagon wewnątrz posiadał 256 haków do mięsa.

            Podwozie wagonu wykonane było z profili walcowanych lub giętych o konstrukcji spawanej. Przystosowane do wbudowania ujednoliconego sprzęgu samoczynnego. Pudło wagonu całkowicie metalowe również o konstrukcji spawanej. Grubość izolacji ścian bocznych czołowych i dachu wynosiła 250 mm, a podłogi – 160 mm. W ścianach bocznych wagonu znajdowały się otwory ładowne o prześwicie 1500 x 1800 mm, a w górnej części każdej ściany czołowej otwory do ładowania lodu o prześwicie 405 x 460 mm. Wagony tej konstrukcji mogły kursować w komunikacji RIV MC.

            POZOSTAŁA CHARAKTERYSTYKA WAGONU-CHŁODNI typu 202Lc:

• długość wagonu ze zderzakami – 11740 mm
• największa szerokość wagonu – 3084 mm
• rozstaw osi – 6600 mm
• średnica kół – 1000 mm
• masa własna wagonu – 16 500 kG
• granica obciążalności wagonu – od 15,5 do 19,5 t
• powierzchnia ładowna przy chłodzeniu lodem wodnym – 19,6 m2
• powierzchnia ładowna przy chłodzeniu lodem suchym – 22,2 m2
• objętość ładowna przy chłodzeniu lodem wodnym – 37,4 m3
• objętość ładowna przy chłodzeniu lodem suchym – 42,4 m3
• największa dopuszczalna prędkość wagonu – 120 km/h (Wagony dopuszczone do tej prędkości były wyposażone w hamulce systemu Oerlikona typu GP z nastawiaczem klocków hamulcowych SAB typu DA-3.

                                                           Opracowanie: Norbert Tkaczyk, Hannover BRD 

            Źródła:

• M. Mikołajewski „Tabor kolejowy w 40-leciu PRL” „Dwuosiowy wagon-chłodnia typu 202Lc” w SYGNAŁY Tygodnik Kolejarza nr 8/1985.
• materiały własne autora.